جرم مزاحمت علیه بانوان و اطفال و مجازات آن

جرم مزاحمت علیه بانوان و اطفال به جهت اهمیت و آسیب پذیری این قشر از جامعه نسبت سایرین توسط قانونگذار به صورت جداگانه جرم انگاری شده  و به عبارتی اطفال و بانوان مورد حمایت خاص قانونگذار قرار گرفته اند . به موجب ماده 619 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات ، هرگونه مزاحمت نسبت به زنان و کودکان، فراهم آوردن موجبات توهین و هتک حیثیت آنها در معابر و اماکن عمومی ، به عنوان مزاحمت علیه بانوان و اطفال قابل مجازات بوده و مرتکب، به مجازات حبس از دو تا شش ماه و تحمل شلاق تعزیری تا 74 ضربه محکوم خواهد شد.

ارکان جرم مزاحمت علیه بانوان و اطفال

• عنصر قانونی جرم مزاحمت بانوان

 عنصر قانونی این جرم  ماده ی 619 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات می باشد که مقرر می دارد  : هر کس در اماکن عمومی یا معابر متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به آنان توهین نماید به حبس از دو تا شش ماه و 74 تا ضربه شلاق محکوم خواهند شد.

• عنصر مادی جرم مزاحمت بانوان

عنصر مادی این جرم باید به صورت مثبت باشد یعنی ترک فعل در این ماده جرم تلقی نمی شود. از نظر مادی ارتکاب اعمال توهین آمیز از سوی فاعل به دو صورت قابل تحقق است :

الف ) ایجاد مزاحمت و تعرض نسبت به  بانوان و اطفال در معابر یا اماکن عمومی

ب ) ارتکاب عمل توهین آمیز در یکی از دو محل نسبت به اشخاص مذکور این جرم، مقید نبوده و جرم مطلق محسوب می شود. بنابراین صرف ارتکاب از ناحیه مرتکب سوای اینکه مزاحمت و تعرض در مخاطب تاثیرگذار بوده و یا اینکه اثری بر روی محتمل نباشد این جرم محقق است.

• عنصر معنوی جرم مزاحمت بانوان

 جرم مزاحمت برای بانوان و اطفال از جمله جرائم عمدی است، این جرم از لحاظ قصد و انگیزه منوط به احراز سوء نیت است و با وقوع عمل توهین آمیز یا ایجاد مزاحمت از طرف مرتکب وجود قصد مجرمانه مفروض خواهد بود.

مصادیق جرم مزاحمت علیه بانوان و اطفال 

مزاحمت علیه بانوان و زنان شامل مزاحمت های خیابانی، رفتار های کلامی و غیر کلامی دارای ماهیت جنسی مانند فحاشی و توهین کردن، کنایه زدن، فریاد کشیدن، نوازش کردن ، خیره شدن را شامل می شود که توسط مردهای غریبه در مکان های عمومی و غیر عمومی نسبت به زن یا کودک اعمال می شوند. متلک گفتن، تنه زدن ، و اعمال غیر اخلاقی در مجامع عمومی و نظایر آن به طور لفظی و غیر لفظی از مصادیق مزاحمت خیابانی است که مرتکب جرم با حرکات و اعمال توهین آمیز موجب هتک حرمت زن یا کودک را فراهم می آورند.

معیار و ضابطه تشخیص عملیات توهین آمیز و مزاحمت مخالف شئون و حیثیت طرف جرم ، عرف و عادت رایج در محل وقوع جرم است و دادگاه بر اساس آن عملیات حرکات و الفاظ مخالف شئون و مزاحمت برای بانوان و اطفال را احراز خواهد کرد.

مجازات مزاحمت علیه بانوان و اطفال

در قوانین، ایجاد مزاحمت زنان و اطفال در معابر و اماکن عمومی، با دو شیوه زیر مجازات می‌شود اول حبس از ۲ تا ۶ ماه و شلاق تا ۷۴ ضربه اما اگر این جرم در نتیجه توطئه قبلی و دسته‌جمعی واقع شود، هر یک از مرتکبان به حداکثر مجازات مقرر محکوم خواهند شد.

جرم مزاحمت علیه بانوان و اطفال از جمله جرایم دارای حیثیت عمومی است یعنی غیر قابل گذشت است و گذشت شاکی فقط می تواند به عنوان یکی از علل تخفیف مجازات یا تبدیل آن به نوع دیگری که مناسب تر به حال متهم باشد مورد استفاده ی دادگاه قرار گیرد.

تشدید مجازات مزاحمت علیه بانوان

به موجب ماده 620 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات هرگاه جرم مزاحمت بانوان در نتیجه توطئه قبلی ویا به صورت دسته‌ جمعی واقع شود هر یک از مرتکبین به حداکثر‌مجازات مقرر محکوم خواهند شد

راه های اثبات جرم مزاحمت بانوان

1. شهادت شهود
2. وقوع جرم در منظر نیروی انتظامی ( جرم مشهود )
3. اقرار مشتکی عنه یا متهم
4. ثبت واقعه در دوربین های مدار بسته شهری و غیره

ماده قانونی ایجاد مزاحمت برای بانوان

جرم مزاحمت علیه بانوان در ماده 619 قانون مجازات اسلامی جرم انگاری گردیده است . ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی مقرر می دارد : هرکس در اماکن عمومی یا معابر متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به آنان توهین کند، به حبس از دو تا شش ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد .

مزاحمت تلفنی یا اینترنتی علیه بانوان و زنان 

مزاحمت تلفنی یا مزاحمت در فضای مجازی علیه بانوان به موجب ماده 641 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات جرم بوده و مرتکب در صورت اثبات به حبس از یک تا شش ماه محکوم می شود . ماده 641 قانون مزبور مقرر می دارد : هر گاه شخصی به وسیله تلفن یا دستگاهای مخابراتی دیگر برای اشخاص ایجاد مزاحمت نماید علاوه بر اجرای مقررات خاص شرکت مخابرات مرتکب ( متهم ) به حبس از یک تا شش ماه محکوم خواهد شد .

نظریه مشورتی نظریه شماره 7/96/2475 مورخ 1396/10/16 اداره کل حقوقی مزاحمت علیه بانوان

طبق ماده ۳۴۰ قانون آئین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، جرائم تعزیری درجه ۷ و ۸ به طور مستقیم در دادگاه مطرح می شود و ملاک تعیین درجه جرم مجازات قانونی جرم است و جرم موضوع استعلام که دارای مجازات های متعدد تعزیری است با لحاظ تبصره ۳ ماده ۱۹ قانون مجازات اسلامی۱۳۹۲، بالاترین درجه مجازات قانونی که همان مجازات شدیدتر است (مجازاتی که در درجه بالاتری قرار دارد) ملاک تعیین درجه جرم است، بنابراین جرم موضوع ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵ درجه شش محسوب می شود و از شمول مقررات ماده ۳۴۰ قانون صدرالاشاره خارج و باید پس از انجام تحقیقات مقدماتی توسط دادسرا و صدور کیفرخواست در دادگاه رسیدگی شود. لازم به ذکر است که رأی شماره ۷۴۴-۱۹/۸/۱۳۹۴ هیأت عمومی دیوانعالی کشور، همانطور که در متن آن تصریح شده ….. در مواردی که مجازات بزه، حبس توأم با جزای نقدی تعیین گردیده، کیفر حبس، ملاک تشخیص درجه مجازات و بالنتیجه صلاحیت دادگاه است ، صرفا ناظر به مواردی است که مجازات بزه، “حبس توأم با جزای نقدی است” و قابل تسری به سایر موارد نمی شود.